تور برزیل به خاطر جاذبه های توریسم و زیبایی های مرزوبوم برزیل همواره جز دوست داستنی ترین تورهای مسافرتی بوده است . برزیل مطرح ترین مرزوبوم امریکای جنوبی میباشد و میان اصلی ترین کشورهایدنیا رده پنجم را داراست . این مرزوبوم حیطه وسیعی را در بین راءس آمریکای جنوبی و اقیانوس اطلس در برمی گیرد و با کشورهای اروگوئه , آرژانتین , پاراگوئه , بولیوی , پرو , کلمبیا , ونزوئلا , سورینام و گویان فرانسه همسایه است . برزیل به دلیل فوتبال و کارناوال هر ساله ریودوژانیرو آوازه داراست . حیات وحش بیشه های بارانی آمازون و آبشار شگفت انگیز ایگواسو ( Iguazu ) سالانه فضای سبز عزیزان متعددی را به سرزمین برزیل جذب می نماید . پایتخت برزیل برازیلیا , گونه حکومت آن جمهوری فدرال , مساحتش ۸۵۱۴۸۷۷ کیلومتر مربع , جمعیتش بر طبق سرشماری سال ۲۰۱۴ , حدود ۲۰ میلیون نفر و لهجه قانونی اش پرتقالی هست . ۶۴ درصد مردمان برزیل کاتولیک و ۲۲ درصد آن‌ها پروتستان میباشند .
Christ - the - Redeemer - 5
ریودوژانیرو
ریودوژانیرو شهر فراوان بزرگی است که دیده اندازها , جشنواره ها , رستوران ها و تأسیسات اقامتی منحصربفرد و زیبایی را در خویش جای داده است . این شهر بعداز سائوپائولو بزرگ ترین شهر برزیل میباشد و درحاشیه دریا اقیانوس اطلس جنوبی واقع است . ریو به دلیل دیده اندازهای نفس گیر , نوار ساحلی عریض و طویل , تمدن و کارناوال هر ساله اش پر اسم و رسم است . بندرگاه ریودوژانیرو به حیث جغرافیایی موقعیتقابل قبولی را برای ورود کشتی ها مهیا نموده است و بوسیله دلایل جغرافیایی بی نظیری مشتمل بر کوه های کله قندی ( Sugar Loaf ) با طول ۳۹۵ متر , قله ۷۰۴ متری کورکوادو و تپه های تیجوکا در طول۱۰۲۱ متری , اشراف شده‌است . همگی این دیده اندازهای جغرافیایی بندر ریودوژانیرو را به یکی شگفتی ها هفتگانه ارگانیک جهان تبدیل نموده است .
بخش اعظمی به غلط ریو را پایتخت برزیل می‌دانند , این غلط از هنگامی به وجود آمد که در سال ۱۹۶۰ شهر جدید تأسیس برازیلیا تحت عنوان پایتخت برزیل گزینش شد . سواحلی مانند کوپاکابانا و ایپانما ,جاذبه های مشهوری مثل مجسمه مسیح نجات بخش , استادیوم ماراکانا , کوه های کله قندی و مراسم کارناوال سبب ساز شده , مردمان , ریودوژانیرو را “ شهر حیرت آور ” بنامند . می توان اعلام کرد همگی مردمانجهان , امید دارا هستند برای یک توشه نیز که شده به‌این شهر حیرت آور مهاجرت نمایند .
با وجود تمامی این زیبایی ها , متأسفانه اکثری ریو را به خشونت , جنایت , مافیای مواد مخدر و زاغه هایی مشهور به فاول می‌شناسند . ولی فعلا نیروهای امنیتی پلیس ( UPP ) امنیت را در‌این زاغه ها مهیا کرده ,و گردشگران می‌توانند به راحتی برای تجربه فرهنگ و تمدن و مراسم مردمان برزیل بدین مکان ها بروند . ما تماشا از فاول مارو دو پینو را به شما پیشنهاد میکنیم , چون زیاد امن و آهسته است , آنقدر آهستهکه شما متوجه نمی گردید در حیطه شهری ریو و راءس شهر واقع است .
حیطه جنوبی , شناخته شده ترین جاذبه ها و سواحل ریو را به خویش اختصاص داده است که ۴۴ کیلومتر مربع وسعت دارااست . همه این جذاب های معروف در مسافت مضاعف یه خرده از یکدیگر قراردارا‌هستند , به عنوان مثال شوگرلوف در مسافت ۸ کیلومتری از کنار دریا کوپاکابانا جای دارد . بیشتر هتل های شهر در حوزه جنوبی شهر , دربین کوه های جنگلی تیجوکا و دریا قرار دارا هستند . در حیطه شمالی ,استادویم ماراکانا و در ناحیه مرکزی , ساختمان ها و ساختمان بلند های زیبایی جای‌دارد .
مورخ
ریو در سال ۱۵۶۵ به وسیله پرتقالی ها تحت عنوان دژی برای مقاومت در قبال کشتی های فرانسوی قاچاق , ساخته شد . دزدان دریایی نقش مهمی در مورخ شهر ایفا کردند . هنوز بقایای قلعه های استعماری در‌این شهر یافت می شود . پرتقالی ها به برهه زمانی ۱۰ سال با فرانسوی ها جنگیدند و هرکدام قبایلی را درین شهر با خویش متحد کردند .
در دو قرن آن گاه , امپراطوری ترکیه حاکمیت بلامنازعی در‌این شهر داشت تا این که در سال ۱۷۲۰ طلا جواهرات , الماس و سنگ معدن در میناس گریس کشف شد و ریو به دلیل قربت بدین معادن , در سال ۱۷۶۳تحت عنوان مهم‌ترین شهر استعماری , جایگزین سالوادور شد . هنگامی ناپلئون به پرتقال یورش کرد , خانواده سلطنتی به برزیل رفتند و ریو را تحت عنوان پایتخت پادشاهی خویش تعیین کردند . ریو او‌لین شهربیرون از اروپا است که تحت عنوان پایتخت یک مرز و بوم اروپایی تعیین شده‌است .
زمانی برزیل در سال ۱۸۲۲ استقلال یافت , سلطنت را تحت عنوان صورت حکومت خویش گزینش کرد ( امپراطور پدرو ۱ و پدرو ۲ ) . بخش اعظمی از مورخان و مردمان برزیل معتقدند واژه و کلمه کاریوکاس (ساکنین ریو ) نوستالژی عصر امپراطوری و سلطنتی است که امروزه تحت عنوان نام اکثری از مکان ها , دکان ها و رستوران ها گزینش می شود .
در سال ۲۰۰۹ , ریو برای پنج‌مین توشه تحت عنوان صاحب خانه المپیک تابستانی سال ۲۰۱۶ گزینش شد .
سواحل برزیل
سد ایتایپو
سواحل ریودوژانیرو
سواحل ریو چه بسا برای گردشگران زبده و ماهر , هم دیدنی است . این سواحل عریض , پاک و مجهز می باشند و شن های سپید قابل انعطاف دارا‌هستند . سواحل حساس سرویس ها متنوعی مثل دوش, مسیرهای پیاده روی بر روی شن های سرد , خدمت های بهداشتی منزه , خیمه و صندلی اجاره ای و طعام و نوشابه ارائه می دهند .
سواحل شرقی مشتمل بر راموس , فلامینگو , بوتافوگو اورکا دوچندان قشنگ میباشند البته برای آفتاب تصاحب کردن مطلوب نیستند البته با تکان از شرق به سواحل جنوبی , سواحل مطلوب برای شنا , موج سواری , تفریح آغاز میگردند , که مشهور ترین آن ها لمه , کوپاکابانا , آرپوادور , ایپانما , لبلون و بارا دا تیجوکا میباشند .
مردمان ریو تمدن ساحلی و آداب و رسوم منحصربفردی دارا هستند . در بخش اعظم سواحل دارای شهرت , فروشنده های عصر گرد وسایل متمایز از جمله عینک آفتابی , کرم ضد آفتاب , وسایل شنا و بازی در کنار دریا می‌فروشند . در تحت به معرفی مهم‌ترین و مشهور ترین سواحل ریودوژانیرو میپردازیم :
کوپاکابانا
کوپاکابانا حیطه ای در کنار دریا جنوبی شهر ریودوژانیرو میباشد و نوار ساحلی ۴ کیلومتری آن یک کدام از مشهور ترین تفریحگاه های ساحلی جهان هست . این حوزه در بالا ساکوپناپا نامیده میشد تا این که دروسط قرن ۱۸ پس از ساختن کلیسای ویرجن دو کوپاکابانا ( قدیس پشتیبان بولیوی ) ,نامش به کوپاکابانا تغییر‌و تحول یافت .
این حاشیه دریا از خیابان پرنسس ایزابل استارت و تا پوستو سیز ( ساختمان بلند چشم بانی و غریق نجات ۶ ) ادامه می‌یابد . در دو طرف کوپاکابانا سواحل آرپوادور و ایپانما قرار دارا هستند . این کنار دریا یک کدام از بخش ها برگزاری المپیک تابستانی ۲۰۱۶ هست . بر پایه ی آمار سازمان توریسم ریودوژانیرو , ۶۳ هتل و ۱۰ مهمانخانه درین حوزه موجود است .
در دو طرف انتهای این کنار دریا قلعه های تاریخی موجود است . قلعه شمالی در سال ۱۷۷۹ و قلعه جنوبی در سال ۱۹۱۴ درست شده گردیده اند . کنار دریا کوپاکابانا در جشن و پایکوبی سال جدید صاحبخانه میلیون ها مسافر هست که برای تماشای مراسم زیبای حریق بازی بدین کنار دریا می‌آیند . کوپاکابانا در سالهای متعددی صاحبخانه قانونی استکان جهانی فوتبال ساحلی بوده است .
تفریحگاه کواپاکابانا پیاده رویی است که با طرح سپید و سیاه موج دار سنگ گلیم بافت شده‌است و در سال ۱۹۷۰ بوسیله معمار پر اسم و رسم , روبرتو برل مارکس تاسیس شده است .
ایپانما
اپانما حوزه ای در سواحل جنوبی شهر برزیل هست که در میان دو کنار دریا لبلون و آرپوادور قرار گرفته است . بیشتر زمین های ایپانما وابسته به بارون خوزه آنتونیو موریرا بود و نام ایپانما از محل تولد این بارون در سائوپائولو گرفته شده‌است . آوازه این حاشیه دریا به دلیل ترانه مشهور ” دختری از ایپانما ” است که در سال ۱۹۶۲ بوسیله موسیقیدان پرآوزاه برزیل , آنتونیو کارلوس ژوبیم , ساخته شد .
ایپانما همجوار سواحل کوپاکابانا و لبلون هست ولی کاملاً از آن ها مجزاست . دسترسی به‌این حاشیه دریا از مسیرهای جاده ای فراوان راحت است و مغازه ها , رستوران ها و کافی شاپ های با کیفیتی در مسیر آنایجاد شده است . ایپانما یکی گران ترین مکان های مسکونی برزیل میباشد . در جاده ساحلی میتوانید از وسایل متمایز مثل دوچرخه , اسکیت و اسکوتر به کار گیری فرمائید .
ایپانما با در بر داشتن دانش گاه ها , آلبوم های هنری , بازی زنده و کافه ها نقش مهمی در گسترش فرهنگ وتمدن ریو ایفا می نماید . در حین کارناوال بیشتراز ۵۰۰۰۰ نفر , از گونه های متعدد عبوری در‌اینحوزه مشاهده می نمایند .
قله های دو اخوی در نصیب غربی کنار دریا راز به فلک کشیده اند . مدام مجموعه های متمایز هم درین حاشیه دریا سرگرم به بازی های ساحلی مثل فوتبال , والیبال و فوتوالی میباشند . در زمستان موج ها تا طول ۳ متر بالا میایند . غروب خورشید در ایپانما خصوصاً در فصل‌تابستان مضاعف زیباست .
حاشیه دریا آرپوادور یک کدام از مالامال طرفدارترین مکان های ایپانما است که اما قسمتی از آن به کوپاکابانا وابستگی دارااست . تفریحات موج سواری , شنا , بازدید غروب خورشید از پربیننده تری کار هایتوریسم درین کنار دریا هست .
لبلون
لبلون ساحلی دارای اسم و رسم در ریودوژانیرو و محل سکونت مرفه ترین اشخاص شهر میباشد . این حیطه به داشتن گران ترین منزل ها در امریکای لاتین دارای اسم و رسم است . لبلون از شرق به ایپانما و از غرب به کوه های دوبرادر شیوه داراست . لبلون شباهت های متعددی با ایپانما دارااست ولی نسبت به ایپانمای نامرتب و لبریز رفت وآمد , آهسته خیس هست . یکی‌از مشغول کننده ترین مکان های این حاشیه دریا زمین های بازی اختصاصی خردسال ها است . این تفریحگاه ها لبریز است از اسباب‌بازی‌ها و تجهیزات مضاعف برای بازی و سرگرمی . شن‌بازی و ساختن قلعه و ساختمان شنی در کنار دریا خردسالان را حسابیدرگیر می کند .
کورکوادو
کورکوادو ( در گویش پرتقالی در معنای گوژپشت ) اسم کوهی در راءس ریودوژانیرو میباشد . قله گرانیتی ۷۱۰ متری در بیشه تیجوکا که یک بوستان ملی است , واقع است . کورکوادو معمولاً با کوه کله قندی (شوگرلوف ) غلط گرفته می شود . تپه کورکوادو در نصیب غربی راءس شهر واقع است و از کلیه بخش های شهر قابل رویت هست . در نوک این قله مجسمه ۲۸ متری مسیح ( پر اسم و رسم به مسیح رهایی بخش )قرار گرفته است . از قله کوه سواحل کوپاکابانا , ایپانما , گلشن های بوتانیک و استادیوم ماراکانا قابل رویت است .
از جاده باریکی میتوانید به نوک قله و مجسمه مسیح برسید . یکی دیگر از رویه ها , مسیر ریلی ۸/۳ کیلومتری میباشد که در سال ۱۸۸۴ ساخته و در سال ۱۹۸۰ مرمت شد . این ترن برقی در هر ساعت ۵۴۰ مسافر را جابجا می نماید . ساعت جنبش این ترن از ۸ : ۳۰ تا ۱۸ : ۳۰ میباشد و ارتفاع مسیر ۲۰ دقیقه ارتفاع میکشد . پرطرفدار ترین جاذبه کورکوادو مجسمه و سکوی منظره آن است که سالانه ۳۰۰۰۰۰ نفر از آنتماشا می نمایند . از سکوی قله کوه , منظره پانورامای عجیب ای به ریو , کوه شوگرلوف , دریاچه لاگائو , سواحل کوپاکابانا و اپانما , استادیوم ماراکانا و زاقه های برزیل خواهید داشت . مه و ابر در ریو مضاعف است , به همین علت گهگاه نمیتوان منظره خیر به شهر داشت . روزهای آفتابی , شایسته ترین زمان برای تماشا است . بعدازظهر ها هوا صاف خیس و برای عکاسی و مشاهده مطلوب خیس است .
از مشهورترین شخصیت هایی که از کورکوادو تماشا کرده اند می شود به پاپ جان پل دوم , آلبرت انشتین , پرنسس دایانا , پاپ پیوس دوازدهم و آلبرتو سانتوس اشاره نمود . یکی کار های پرطرفدار در‌این کوه , سنگ نوردی میباشد .
مجسمه پر اسم و رسم ریودوژانیرو
مجسمه ای به سبک آرت دکو ( هنر دکوری ) که به وسیله مجسمه ساز فرانسوی به اسم پل لندوفسکی پباده سازی و بوسیله مهندس برزیلی به اسم هیتور داسیلوا کوستا و مهندس فرانسوی به اسم آلبرت کاکوتتاسیس شده است . ارتفاع این مجسمه ۳۰ متر و مبنا آن ۸ متر است و پهنا دستان گشوده شده ۲۸ متر میباشد . این مجسمه با بتون آرمه ( دارای سلاح ) و سنگ سوپستن میان سالیان ۱۹۲۲ تا ۱۹۳۱تاسیس شده است .
این مجسمه ۶۳۵ بدن وزن دارااست و در طول ۷۰۰ متری نوک نوک کوه کورکوادو قرار گرفته است . این مجسمه سمبل ریودوژانیرو و در حقیقت سمبل برزیل هست .
ایده ساخت یک مجسمه بزرگ برفراز کورکوادو نخستین بار در سال ۱۸۵۰ مطرح شد , زمانیکه کشیش وینسنتین , پدرو ماریا باس , سفارش ساخت یک مجسمه به افتخار پرنسس ایزابل , دختر امپراطور پدرو دوم , رابخشید , اگر چه با این پروژه موافقت نشد . دو‌مین سفارش در سال ۱۹۲۰ بوسیله رینگ کاتولیک ریو مطرح شد , آن‌ها یک مراسم به عنوان «هفته یادمان» برپا کردند , تا برای ساخت مجسمه , امداد و امضاعده نمایند .
دربین طرح های متفاوت , طرح مجسمه رهایی بخش با دستان گشوده , تحت عنوان سمبل آشتی تعیین شد . مطالعات متعددی بر روی طرح انجام شد و مهندسین در غایت تصمیم گرفتند به جای فلز از بتون آرمهاستعمال نمایند .